Isparta`nın köylerinden birinde köylüler her zamanki gibi köy kahvesinde oturmuş televizyon seyrediyorlarmış. O sırada TV`de Başbakan çıkmış. Mustafa dayı onu görünce;

- Az ekmeğimi yemedi zamanında. Şimdi bi hal hatır sorduğu yok, demiş.

Köylüler hep bir ağızdan;

-Atma Mustafa dayı, atma!, demişler.

Mustafa dayı da;

-İnanmıyorsanız gidelim size göstereyim, demiş.

Köylüler atlamışlar bir otobüse, tutmuşlar Ankara`nın yolunu.

Meclis binasının önünde beklerlerken Başbakan çıkmış dışarı. Mustafa dayı’yı görünce hemen gelmiş yanına elini öpmeye kalkışmış.

-Nasılsın dayı? Kusura bakma işler yoğun sana gelemiyoruz, demiş.

Köylüler şaşırıp kalmışlar.

Sonra bir gün yine kahvede TV seyrederlerken Cumhurbaşkanı çıkmış TV`ye Mustafa dayı yine aynı şeyleri söylemiş.

Köylüler “Yok artık! Başbakan belki akrabasıdır. Bunu da tanıyacak değil herhalde!” diye yine tutmuşlar Ankara`nın yolunu. Cumhurbaşkanı da Mustafa dayı’yı görünce elini öpmeye kalkışmış. O günden sonra köylüler Mustafa dayı’ya büyük saygı duymaya başlamışlar.

Derken bir gün TV`ye ABD başkanı Obama çıkmış. Herkes susmuş Mustafa dayı’ya bakmış.

Mustafa dayı yine “Elimde büyüdü” diye başlamış konuşmaya.

Köylüler “Yuh artık! O kadar da olamaz!” demişler.

Toplanıp, borç harç Amerika’ya gitmişler.

Beyaz Sarayın önüne geldiklerinde korumalar sadece Mustafa dayı’nın içeri girmesine izin vermişler.

O da köylülere “Siz aşağıda bekleyin, biz size balkondan el sallarız” demiş.

10-15 dakika sonra balkonda iki kişi belirmiş.

Köylüler suratları tam seçemiyorlarmış. O sırada oradan geçmekte olan Micheal Jordan`a senin boyun uzun şu balkonda el sallayan kim bi bakıver, demişler.

Jordan bi süre baktıktan sonra;

-Valla, el sallayanı bilmiyorum ama, yanındaki bizim Mustafa dayı, demiş.


(Teşekkürler Kenan Kaymak)